[Fic Inazuma Eleven] Equation Love of Ice!

ข้อมูลเบื้องต้น

 
   ฟิคนี้เป็นฟิค ชายxชาย ใครไม่ชอบแนวนี้กรุณากด ปิด(X) ออก

ไปด่วนครับ!
   



เจอกันอีกแล้ววววววว ฮ่าๆๆ อย่าเพิ่งเบื่อขี้หน้าไรท์นะ #จะมี

คนอ่านเหรอ เอาเถอะ ถ้าเข้ามาอ่านแล้วก็ถือได้ว่าเป็นผู้อ่านที่น่า

รักของไรท์ ไม่เม้นไม่อะไรไม่ว่ากัน แต่งระบายอารมณ์ ฮ่ะๆๆ เรื่อง

นี้นะครัชชชชช เป็นเรื่องข้ามคืน(?) ใครไม่เข้าใจอ่านเองนะ

วอนให้อ่าน
 

***อย่างแรกที่ต้องแจ้งคือชื่อเรื่อง Equation ก็ตามที่หลายๆคนทราบว่าแปลว่า สมการ ดังนั้น Equation Love ก็คือสมการรัก ส่วนที่บอกว่า of Ice นั่นก็เพราะคู่จิ้นหนุ่มทั้งสองของเรา..หงอก...เอ้ย! มีตัวแทนธาตุเป็นน้ำแข็งทั้งคู่อ่านะ ดังนั้นสรุปง่ายๆก็ Equation Love of Ice ก็คือ.. สมการรักของนายน้ำแข็ง #แปลให้สวยไว้ก่อน ที่ไม่ตั้งบนชื่อเพราะมันไม่พอ กะจะให้ฟิคนี้ชื่อ [fic Inazuma Eleven] Equation Love of Ice! สมการรักของนายน้ำแข็ง! อ่านะ...=_= ชั่งเถอะ*** 

    #สรุปสั้นนิดเดียว เปลืองเวลาเนอะ=_=  ก็แปลไว้ เผื่อไม่รู้ว่าชื่อเรื่องมายังไง แล้วเกี่ยวอะไรกับฟุบุคิกับกาเซลล์ อะไรประมาณนี้นะคะ...เคๆ เอาเวลาไปแต่งดีกว่า

       

เนื้อเรื่อง

   
           ณ เวลา 18.59 น.(?) ซึ่งฝนกำลังตกอย่างหนัก!?!
   "หยุดนะ!!!!!!"เสียงเรียกของชายหนุ่มร่างสูงนาม'โกเอนจิ'เรียกให้ร่างบางหยุดคุยกับตนก่อน 
   "ไม่!!! คำแก้ตัวของนายมัน..."แล้วร่างบางก็วิ่งแบบไม่คิดชีวิตประหนึ่งนักกีฬากรีฑาระดับโลกจะชิงแชมป์...วิ่ง วิ่ง และวิ่งไปเรื่อยๆจนไปชนกับอะไรบางอย่าง 
          ปัง!
   "ข...ขอโทษครับ! ผมเดิน(หรือวิ่ง?)ไม่ดูทางเอง ต้องขอโทษด้วยนะครับ ขอโทษจริงๆครับ"ร่างบางได้ขอโทษขอโพยยกใหญ่กับร่างสูงที่อยู่ตรงหน้า
   "ฟุบุคิ..นายร้องไห้!?!"ร่างสูงแอบตกใจที่ร่างบางร้องให้ออกมา
   "ฮ...ฮือ...กาเซลล์คุง..เค้ามองชั้นเป็นตัวอะไร เค้าไม่เคยรักชั้นเลย! เค้ารั้งชั้นไว้ทำไมกัน ชั้นก็เป็นคนนะ เจ็บเป็นเหมือนกันน่ะ เค้ามองชั้นเป็นตัวอะไรกัน!?!"ร่างบางร้องห่มร้องไห้โผเข้ากอดร่างสูงที่ยืนอยู่ทำให้เจ้าตัวถึงกับทำร่มหล่นและโดนพัดหายไป...
   "ใจเย็นๆนะฟุบุคิ ไปเล่าให้ชั้นฟังที่บ้านสิ..ว่าเกิดอะไรขึ้น"ร่างสูงพูดโดยพยายามพยุงไปหน้าขาวเนียนของร่างบางไม่ให้วูบไป และเสียสละเสื้อเจ็คเก็ตของตัวเองให้ฟุบุคิเนื่องจากร่างบางค่อนข้างจะดูบอบบางอ่อนแอ(แต่ถึก!)

         ณ...บ้านกาเซลล์
   "ขอโทษที่รบกวนนะ กาเซลล์คุง"
   "ไม่เป็นไรหรอก..ว่าแต่เรื่องที่เสียใจมันเรื่องอะไรกันเหรอ?"
   "เค้า...เค้าทิ้งชั้น..เค้าทิ้งชั้นไปหาคนอื่น"แล้วร่างบางก็เริ่มน้ำตาไหลริน
   "หมายถึง...โกเอนจิคุงน่ะเหรอ..."
   "ใช่...เค้าทิ้งชั้นไป..ชั้นรู้ว่าคุณหนูนัทสึมิน่ะสวย รวย เก่ง ไม่ว่าใครก็ต้องการอยู่แล้วล่ะ..แต่เค้าสบัดชั้นทิ้งแบบไม่เหลียวแล แล้วพอถูกปฏิเสธก็มาขอคืนดี..ตบหัวแล้วมาลูบหลังกันชัดๆเลย.."รางบางเริ่มเขื่อนแตก
   "ถ้าเค้าไม่รักก็อย่าแคร์เลยนะ"ร่างสูงลูบหัวร่างบางเบาๆ
   "เค้าน่ะ..."ไม่ทันทีร่างบางจะพูดจบร่างสูงก็จับใบหน้าของร่างบางแล้วจับส่ายไปมาประหนึ่งหยอกล้อเล่นกับเด็กอายุ 3 ขวบ
   "นายอย่าคิดมากนะฟุบุคิ ถ้ายังไงอยู่บ้านชั้นไปก่อนได้นะ เบิร์นเพิ่งย้ายไปอยู่กับฮิโรโตะน่ะ ถ้านายไม่รังเกียจที่จะนอนกับชั้น..."
   "ขอบคุณนะ ชั้นไม่รังเกียจนายหรอก...ว่าแต่ปกตินายกับเบิร์นคุงนอนเตียงเดียวกันเหรอ"ร่างบางรีบเช็ดน้ำตาออก
   "อื้ม..นอนได้ใช้ไหม๊?"
   "ได้อยู่แล้วล่ะ ^^"ร่างบางยิ้มหวานให้จนร่างสูงแทบจะลงไปนอนกับพื้นเพราะเขิน
   "ง...งั้นชั้นไปเอาของที่จำเป็นมาให้ก่อนนะ!"ร่างสูงกระแทกตัวออกมาจากตรงนั้นโดยด่วน 
            
             @Gazelle@  

       เมื่อกี้มัน...อะไรน่ะ ผมเขินเหรอ? บ้าจริง แต่จะว่าไป...ใครจะทนใบหน้าขาวเนียนอันอ่อนโยนละมุนละไม้นั่นได้ล่ะ อ..เดี๋ยวฟุบุคิรอนานผมรีบไปดีกว่า
   "ฟุบุคิ...มาอาบน้ำสิ.."ผมเรียกฟุบุคิให้ไปอาบน้ำพร้อมกับยื่นผ้าขนหนูให้..
   "นี่..ชุดน่ะ ไม่ใส่กางเกงได้รึปล่าว..?"ม...ไม่ใส่กางเกงเหรอ คิดภาพแล้ว...=.,= 
   "ก็...ไม่ขัดอะไรนี่นา.."
   "งั้นชั้นไปอาบน้ำก่อนนะ..แล้วกาเซลล์คุงไม่มาอาบพร้อมกันเลยเหรอ?"นี่เค้าแกล้งโง่หรือซื่อเกินไป อาบด้วยกันชั้นไม่รับประกันพรหมจรรย์นายนะเฮ้ย!?! เดี๋ยวปั๊ดเล่นผีฟองสบู่ใส่เลยนิ! 
   "ม...ไม่ดีกว่า ชั้นอาบทีหลังดีกว่าน่ะ ของีบแปปนะ"
   "อื้ม ^^"
          แล้วผมก็หลับไป....
   "นี่ๆ..กาเซลล์คุง.."งืมๆ..ฟุบุคิอยู่ไหนล่ะ...ฮ...
   "เฮ้ย!!!!!!"
   "น..นี่ชั้นเองนะกาเซลล์คุง..."
   "คือชั้นตกใจน่ะ...ก็อยู่ดีๆนายเอาหน้าเข้ามาใกล้แบบนั้น..."ผมหน้าร้อนไปหมดแล้วนะ
   "เอ่อ...ขอโทษทีนะ"
   "อื้ม...อ้ะ!?!"ฟุบุคิ...ไม่ใส่กางเกงจริงๆด้วย!!!!
   "มีอะไรเหรอ?"
   "ม...ไม่มีอะไรหรอก"ผมต้องรีบนอนก่อนเกิดผีผ้าห่ม!!!!! 
   "ชั้นปิดไฟให้นะ.."
   "อื้ม.."
         อ๊ากกกก ขาฟุบุคินุ่มมาก -////////- ผมใส่กางเกงขาสั้นตอนฟุบุคิสอดตัวเลยไปโดนกับต้นขาฟุบุคิ..มันนุ่มมากกกกกก ผมอยากเล่นผีผ้าห่มมากครับ ณ จุดๆนี้! ผมต้องรีบนอนก่อนที่จะห้ามใจไม่ไหว! พรุ่งนี้ต้องไปโรงเรียน...ระลึกไว้ ระลึกไว้ 

         ตอนเช้า...........(ไม่มีไก่=_=)

    "อืม....ตี 5!!!"ผมตื่นมาทามม๊ายยยยยยยยยยยยยยย ฟุบุคิตื่นแล้วเหรอ? ย...ก็ยังนี่้หว่า เดี๋ยวนะ...เสื้อฟุบุคิมันเปิดขึ้นอ่ะ -///////- ผมไม่ไหวแล้ววววว ไปอาบน้ำดีที่สุด!!!
     
          20 นาที ถัดมา
    "ก...กาเซลล์คุง..ตื่นเร็วมาเลยนะ..เพิ่งจะ 5.40 น.เอง อาบน้ำเสร็จแล้ว..งั้นชั้นไปอาบบ้างนะ ^^"
    "อ....อื้ม..."อย่ายิ้มสิฟุบุคิ! เดี๋ยวก็วิ่งเข้าไปเล่นผีฟองสบู่ด้วยหรอก!
         
           6.27 น. ให้สมมติว่าเตรียมตัวเสร็จหมดแล้วนะ #ไรท์ง่วง! #จะบอกเวลาละเอียดอะไรนักหนาฟะ
    "ไปกับเถอะ ฟุบุคิ.."
    "อื้ม..^^"ผมได้เดินกับเจ้าหญิงแห่งทุ่งหิมะ...ถ้าขอแต่งงานจะผิดไหม๊นะ!?! 
    "ฟุบุคิ..ถ้าชั้นขอแต่งงา...เอ้ย! หมายถึงถ้าวันนี้ชั้นให้นายมานั่งข้างชั้นได้ไหม๊ โกเอนจิยังไม่น่าไว้ใจเลยอ่ะ.." 
    "ขอบคุณที่เป็นห่วงนะ..นี่ขนาดเราไม่ได้เป็นอะไรกันนะ กาเซลล์คุงยังห่วงชั้นขนาดนี้.."
    "อยากเป็นรึปล่าวล่ะ?"
    "อ...อะไรเล่า..พูดงี้ชั้นก็เขินเป็นนะ>///////<"ฮ่าๆๆ เขินจนตัวม้วนจนจะบิดเป็นเกลียวแล้ว ฮ่าๆๆ เวลาคนน่ารักๆ แนวอ่อนโยนมีมุมนี้ก็น่ารักเหมือนกันนะ...
    "ชั้นพูดจริงๆนะ..."
    "ก...กาเซลล์คุง"เมื่อฟุบุคิเปิดทางผมจะเสียโอกาสเหรอครับ รอดผีผ้าห่มมาได้ก็บุญละ กลับบ้านไปจัดหนัก(ห้ะ!?!) ผมไม่พูดพร่ำทำเพลงประกบปากทันที...
    "ชั้นรักนายนะ..ฟุบุคิ.."ผมพูดเบาๆ
    "ช....ชั้นก็...รักนายนะ..กาเซลล์...คุง.."
______________________________________________________________


*ฉากสวยเนอะ....กลางถนน..ว่าแต่พวกนายจะไปถึงโรงเรียนไหม๊น่ะ 555 >O< โอเคะ วันนี้ก็ต้องจากกันไปย์ก่อนนะเคอะ คงจะดองฟิคเก่านานอีกหน่อย..เพราะขี้เกียจ 555 ไปล่ะค่าาา 02.30 น. พอดีเบยยยย*